tgh bsiap pg td..tringat 1 kesah yg jd kat umah mak ngah..setahun dl la..mungkin kite anggap perasaan anak2 remeh je..anak buah (umur 5 thn ms tu)..tgh pegang pistol mainan..ibu dia tanye dpd mane dpt pistol mainan tu..kate anak buah "pak ojan (one of my cousin) bg"..si ibu x caye.."ye ke?"..anak da tunjuk muke monyok..ksian plak tgk..
ttibe dtg si abg..ibu tanye pd abg.."adek amek pistol sape tu?"..abg jwb jujur & spontan.."pak ojan bg dia"..si ibu x puas ati.."nnti la ibu tanye pak ojan"..adek da bergenang air mate..mungkin takot..mungkin kecewa..x sape tau ape perasaan dia ms tuh..aku hanye pandang..nk tau jugak kesudahannyer..
x lame pas tu pak ojan nye dtg..mcm menyerah diri.."sape punye pistol tu ojan?"..mungkin tkejut ttibe dpt soalan cmtu,my cousin pandang muke adek..tgk pistol kat tgn adek..& jwb.."oh..ojan bg dia"..smua tdiam..
si ibu dah pandang adek..mungkin rs bsalah/s'thing..xsape tau..
ttibe tangis adek meledak.."ibu x caye adek ckp"...smua tdiam..pandang adek.."ibu ingat adek tipu"...
rs nk nangis pon ade ms tu..br la kite tau anak2 pon ade perasaan & sgt sensitif bile org yg di syg x pecaya kat dia..
si ibu tdiam jek..trus pluk adek..tp ego ibu tetap ade..xde pon perkataan maaf kluar dpd mulut ibu..patut nye kepimpinan melalui teladan...ape2yg baek patut kite amalkan..dpt la anak2tgk + tau ape yg patut & x..
No comments:
Post a Comment